Je bekijkt de reis...
Stage lopen op Lombok
Reisverslag Senggigi!
2 maart 2015
|
Aantal keer bekeken
296
Aantal reacties
9
Senggigi,
Indonesië
a
A
Senggigi!
Weer een verslag vanuit Lombok! Heel veel heb ik niet te melden eigenlijk maar toch denk ik stiekem dat dit weer een lang verslag gaat worden. Altijd wat te vertellen hè!
Vorige week hebben we op stage goede afspraken gemaakt. Onze 2 contactpersonen van de stichting zijn namelijk zelf 2 weken op vakantie en wij weten nu goed waar wij mee door kunnen. Een hele week van 8-17 achter onze laptop is niks voor ons en voor hetgeen wat wij gaan doen is helaas veel computerwerk nodig. Dat is niet erg hoor! Als je het kunt afwisselen met wat dingen te doen! Dat kunnen we nu. De planning is om ’s morgens achter onze laptop te zitten en activiteiten die betrekking hebben op verpleegkunde mee te kijken op de stichting. ’s Middags gaan we dan bijvoorbeeld beginnen aan de kamer die we in gaan richten. Deze gaan we alvast poetsen en we gaan hier ook een muurschildering op maken. Foto volgt als deze af is hoor! Ook gaan we ’s middags op pad om apotheken langs te gaan. We gaan kijken waar de spulletjes voor deze kamer het goedkoopste zijn. Komende donderdag gaan we met een collega van de stichting kijken in Mataram (stad in Lombok).
In dit reisverslag wil ik jullie ook wat meer vertellen over de omgeving van Senggigi! Zoals ik al heb gelezen zijn er een aantal van jullie die Senggigi al opgezocht hebben op Google. Jullie hebben kunnen zien hoe mooi het hier is, nou ik kan je vertellen: Het is nog mooier!!
Als ik op m’n scootertje zit richting het strand: zonnetje op mijn huid, wind in m’n gezicht, zonnebril op m’n neus, lettend op de weg maar ook zeker genietend van het prachtige uitzicht. Rijdt ik daar langs de plaatselijke warungs (etenstentjes/afhaaltentjes), komt de vieze geur van de durians me tegemoet en hoor ik getoeter overal. Dat vind ik wel leuk hier! Je mag echt overal voor toeteren dus dat doe ik dan ook maar! Als ik terug ben in Nederland hoop ik dat ik het afleer voordat ik een bekeuring krijg!
De weg van ons huis naar Senggigi is één lange weg; veel rechte stukken, veel bochten en een aantal heuvelachtige stukken. Er is één bocht/heuvel waar ik altijd een gelukmomentje krijg. Als ik bovenop deze heuvel kom met m’n scootertje kijk je uit over de zee. Overal alleen maar de mooie schitterende blauwe zee! Als ik dan op het strand op mijn ligbedje lig en ‘cheerleader’ van ‘Omi’ door m’n oortjes galmt denk ik: Is dit echt? Soms denk ik echt dat ik droom en lijkt het wel of ik in een film speel. Mijn eigen film. Mijn eigen droom. Hoe gaaf is dat!?
Afgelopen dagen heb ik ook nog ziek op bed gelegen. Hopelijk heb ik mijn portie voor de komende maanden gehad nu! Als je ziek bent, zo ver van huis wordt toch je heimwee gestimuleerd.. Maar na het (nogmaals!) doorlezen van mijn verrassingsboek, een aantal paracetamolletjes, 3 lieve zusters/huisgenootjes aan mijn bed en een paar lieve Skype-gesprekken verder ben ik weer aan de beterende hand hoor!
Deze afgelopen week had wel 2 hoogtepunten die ik in het bijzonder ga noemen in mijn verslag!
PAPA EN MAMA KOMEN OP BEZOEK! Het is definitief! Dat is natuurlijk geweldig om naar uit te kijken!! Het komende hoogtepunt is wat minder belangrijk hoor: Ik heb weer een keer gebakken aardappeltjes op!! Lekker Hollands! Rijst is lekker maar zo vaak hoeft van mij toch ook niet. Als er dan ook lekkere aardappeltjes te verkrijgen zijn is de keuze niet moeilijk!
Bij deze nog een quote die ik op internet gevonden heb. Speciaal voor mijn lieve vriendinnetjes!
“True friends are never apart, maybe in distance but not in the heart.”
Liefs xx
Vorige week hebben we op stage goede afspraken gemaakt. Onze 2 contactpersonen van de stichting zijn namelijk zelf 2 weken op vakantie en wij weten nu goed waar wij mee door kunnen. Een hele week van 8-17 achter onze laptop is niks voor ons en voor hetgeen wat wij gaan doen is helaas veel computerwerk nodig. Dat is niet erg hoor! Als je het kunt afwisselen met wat dingen te doen! Dat kunnen we nu. De planning is om ’s morgens achter onze laptop te zitten en activiteiten die betrekking hebben op verpleegkunde mee te kijken op de stichting. ’s Middags gaan we dan bijvoorbeeld beginnen aan de kamer die we in gaan richten. Deze gaan we alvast poetsen en we gaan hier ook een muurschildering op maken. Foto volgt als deze af is hoor! Ook gaan we ’s middags op pad om apotheken langs te gaan. We gaan kijken waar de spulletjes voor deze kamer het goedkoopste zijn. Komende donderdag gaan we met een collega van de stichting kijken in Mataram (stad in Lombok).
In dit reisverslag wil ik jullie ook wat meer vertellen over de omgeving van Senggigi! Zoals ik al heb gelezen zijn er een aantal van jullie die Senggigi al opgezocht hebben op Google. Jullie hebben kunnen zien hoe mooi het hier is, nou ik kan je vertellen: Het is nog mooier!!
Als ik op m’n scootertje zit richting het strand: zonnetje op mijn huid, wind in m’n gezicht, zonnebril op m’n neus, lettend op de weg maar ook zeker genietend van het prachtige uitzicht. Rijdt ik daar langs de plaatselijke warungs (etenstentjes/afhaaltentjes), komt de vieze geur van de durians me tegemoet en hoor ik getoeter overal. Dat vind ik wel leuk hier! Je mag echt overal voor toeteren dus dat doe ik dan ook maar! Als ik terug ben in Nederland hoop ik dat ik het afleer voordat ik een bekeuring krijg!
De weg van ons huis naar Senggigi is één lange weg; veel rechte stukken, veel bochten en een aantal heuvelachtige stukken. Er is één bocht/heuvel waar ik altijd een gelukmomentje krijg. Als ik bovenop deze heuvel kom met m’n scootertje kijk je uit over de zee. Overal alleen maar de mooie schitterende blauwe zee! Als ik dan op het strand op mijn ligbedje lig en ‘cheerleader’ van ‘Omi’ door m’n oortjes galmt denk ik: Is dit echt? Soms denk ik echt dat ik droom en lijkt het wel of ik in een film speel. Mijn eigen film. Mijn eigen droom. Hoe gaaf is dat!?
Afgelopen dagen heb ik ook nog ziek op bed gelegen. Hopelijk heb ik mijn portie voor de komende maanden gehad nu! Als je ziek bent, zo ver van huis wordt toch je heimwee gestimuleerd.. Maar na het (nogmaals!) doorlezen van mijn verrassingsboek, een aantal paracetamolletjes, 3 lieve zusters/huisgenootjes aan mijn bed en een paar lieve Skype-gesprekken verder ben ik weer aan de beterende hand hoor!
Deze afgelopen week had wel 2 hoogtepunten die ik in het bijzonder ga noemen in mijn verslag!
PAPA EN MAMA KOMEN OP BEZOEK! Het is definitief! Dat is natuurlijk geweldig om naar uit te kijken!! Het komende hoogtepunt is wat minder belangrijk hoor: Ik heb weer een keer gebakken aardappeltjes op!! Lekker Hollands! Rijst is lekker maar zo vaak hoeft van mij toch ook niet. Als er dan ook lekkere aardappeltjes te verkrijgen zijn is de keuze niet moeilijk!
Bij deze nog een quote die ik op internet gevonden heb. Speciaal voor mijn lieve vriendinnetjes!
“True friends are never apart, maybe in distance but not in the heart.”
Liefs xx
Foto's bij verslag (2)
Reacties (9)
2 maart 2015 12:00 | Door: Sophie
Wat een leuk verslag weer!
Je hebt dit keer wel goed je best gedaan om ons heel jaloers te maken, dit is dan ook zeker heel goed gelukt! Geniet van de momenten daar, ik spreek je snel dotje!
XX veel liefs!
2 maart 2015 13:11 | Door: Lotte
Heel leuk verslag manon!
Ik ben wel jarloers op al die rijst hoor, al die aardappels komen me hier de neus echt uit. Maar snap dat het voor jou wennen is alleen maar rijst. EN IK BEN ZO JALOERS OP AL JOUW LEUKE VERHALEN EN AVONTUREN (zonder d :P).
Dikke kus van lotje potje
2 maart 2015 13:52 | Door: Daphne
Zo, ik ben totaal niet jaloers op je na dit verslag, in de trein zittend, kijkend naar de heerlijke regen die hier valt en die mooie grijze lucht!
Fijn om te horen dat je je droom leeft daar!
Leuk vooruitzicht dat je ouders komen! Kun je daar lekker naar uit kijken.
En wat heimwee is gezond hoor nonnes, zeker als je je niet lekker voelt..
Hahahaha, rijst nu al een beetje beu?
Als je thuis bent kun je geen rijst meer zien! :-)
Succes met jullie project, klinkt echt leuk om te doen, ben benieuwd hoe dat verder zal gaan.
Tot snel weer!
Dikke xx
2 maart 2015 13:59 | Door: Nanny
Wat leuk om je verslag weer te lezen. Ik zie je al helemaal genieten op je scootertje!
Gelukkig ben je weer bijna beter en weet je nu bij de stichting ook wat je moet doen.
En verder genieten van alles daar!! Maar als we al je verhalen zo horen en lezen zit dat wel goed!
We zullen het over een tijdje allemaal zelf mee komen beleven. Hoe leuk is het als we daar door onze eigen dochter rondgeleid gaan worden!! Maar zover is het nog lang niet!!
Eerst nog vaak appen, skypen, scooteren, rijst eten, chillen en je ook ergeren aan al die beestjes! Haha! Maar je weet het hè:
No matter where you are in the world, the moon is never bigger than your thumb!!
Tot de volgende weer!
Liefs, mams
2 maart 2015 15:52 | Door: Carina
Hey manon wat leuk om je verhalen te lezen. En dat je er zo'n plezier in hebt. Alleen even t weekend niet!!! Jullie ma glundert ook weer,nu ze weet dat ze jou eerder gaat zien en mag vast houden. Geniet ervan!!
(Das zeker)
gr Carina
2 maart 2015 18:35 | Door: Ilse
Wauw, weer een mooi en indrukwekkend reisverhaal. Iedere keer ben ik weer blij als ik een mailtje heb dat je weer een verslag hebt gemaakt. Ook echt super leuk en nuttig project waar jullie mee bezig zijn.
Van de laatste zin stiekem wel een beetje kippenvel hoor.
Volgende week een maanduimpje ♡
Dikke knuffel
2 maart 2015 20:33 | Door: Lia
HHoi Manon
Wat een leuk veslag. En wat een leuk nieuws dat je ouders op bezoek komen. Zeker iets om naar uit te kijken. Tot je volgend verslag.
Gr Lia
3 maart 2015 10:19 | Door: Piet
Toch weer een leuk verslag Manon. Dat scootertje is leuk he? En weet je, op een motor is dat hetzelfde maar dan in het kwadraat. Ga jij maar lekker verder met je stage en genieten. Ik zit me een beetje te vervelen want het regent en het is koud. Hierbij een verslagje uit Brabant.
Het regent, het is koud. Ik heb de kachel net aangemaakt. Het regent en ik ga mijn jas zoeken en een trui. En dan ga ik met de honden naar het bos. Jawel, in de regen. En als ik dan terug ben ga ik met een bak koffie voor de kachel zitten.
Kijk uit dat je niet verbrand, doe ik ook. Tot de volgende keer.
3 maart 2015 16:55 | Door: Tante Diana
Hoi Manon tis iedere keer weer lachen met al je belevenissen daar,
wat zal je genieten van de mooie omgeving, wat leuk voor je dat papa en mama
naar je toe komen en jij ze alles kunt laten zien van het mooie land. En fijn voor je
dat je niet alleen naar huis toe hoeft dat hun lekker bij je zijn. Nou weet dat je we berichtjes altijd
lezen en wij ook genieten omdat jij het daar zo naar je zin hebt , het zal trouwens wat worden als jullie moeder komt mee al die beesten daar haha zou best wel vlieg willen zijn.
Nou Manon dikke kus van ons en tot de volgende keer.