Eerste week stage!
Blijf op de hoogte en volg Manon
20 Februari 2015 | Indonesië, Senggigi
Onze eerste stageweek zit er weer op! Deze week is erg snel voorbij gegaan voor mijn gevoel! Ik zal nu een verslag(je) schrijven over de eerste week.
De stichting LombokCare doet aan REadycation. Dat staat voor revalidatie en educatie. Er is een schooltje op de stichting waar iedere morgen zo’n 15 kinderen zijn, verdeeld over 5 klasjes. Alle kinderen die op de stichting komen hebben een verstandelijk en/of lichamelijke beperking. Daarbij hebben deze kinderen ook fysiotherapie. Tijdens de schooltijd worden de kinderen een voor een uit de les gehaald door de fysiotherapeut. Er komen ook kinderen van buiten het schooltje naar de therapie. ’s Middags zijn er kinderen die een soort van bijles krijgen in het schooltje en ’s morgens naar een andere school gaan. Ook zijn er ’s middags therapieën.
Dinsdag hebben we een rondleiding gehad op de stichting en hebben we kennis gemaakt met de werknemers. We hebben afgesproken om van maandag tot en met vrijdag van 8-17 stage te lopen. In deze tijd werken wij dus vooral aan ons project. Over het onderwerp van het project zijn we nog druk bezig om dit concreet te krijgen. Woensdag en vrijdag hebben we tijdens onze stagedagen vooral meegekeken met de therapie en het schooltje, veel uitleg gekregen maar ook veel nagedacht over ons project.
Dinsdag was de rondleiding tot 12 uur en zijn we ’s middags met z’n vieren naar de Mataram Mall geweest, het winkelcentrum van Mataram (stad in de buurt van Senggigi). Op de stichting moeten we een blouse aan en die had ik niet genoeg meegenomen uit Nederland dus we konden op jacht! Laten we nou net een grote winkel gevonden hebben met heel veel kleren! Deze winkel had 1 paskamer en deze stond op een verhoging. Steeds als ik iets aan had en dit aan de rest liet zien zag ik al het personeel dat ik kon zien (en dat waren er veel!) naar mij kijken. Nog nooit een lang iemand gezien denk ik. Moeten ze vooral die paskamers op een verhoging zetten!! ’s Avonds is onze taalcursus leraar kennis komen maken en viel de stroom uit voor 1 uur. ’s Nachts werd ik ineens wakker. Brrrr. Wat had ik het koud! Is ook niet gek ook als je je airco op 17 graden zet. Foutje! (Moet kunnen he, haha!)
Woensdag was onze eerste echte stagedag. Ik heb eigenlijk al verteld wat we die dagen gedaan hebben dus dat ga ik niet nog een keer vertellen! Op het einde van deze stagedag was er een verjaardagsfeestje van 1 kindje van LombokCare. Al het personeel was uitgenodigd en wij gingen ook mee. Daar kregen we eten (natuurlijk!) en ook zeiden ze dat we een ‘durian’ moesten proeven. Dat is een vrucht die hier veel gegeten wordt maar enorm stinkt. Nou lekker vond ik hem niet! Dat kon iedereen wel zien aan mijn gezicht haha! ’s Avonds zijn Britt, Lieke, Dianthe en ik wat gaan eten en daarna hebben we nog ergens een ijsje gehaald. Dit ijsje hadden we nog niet op toen we bij de scooters waren dus hier waren we nog mee bezig. Er kwam een kleine man voorbij die het erg fascinerend vond dat ik zo lang ben. Hij dacht dat het door het ijsje eten kwam en zei dat hij vanaf nu alleen nog maar ijsjes zou eten. ‘So tall!! So tall!!’ was eigenlijk het enigste wat hij kon zeggen. Daarna zijn we naar La Chill gegaan. Toen we daar af wilde slaan met de scooter kwam hij weer voorbij op zijn scooter ‘so tall!! So tall!!’ haha! Echt nog nooit een lang persoon gezien denk ik!
La Chill is een tentje aan het strand met zitzakken. Onder de sterrenhemel zaten we daar op het strand, lekker op een zitzak met onze voeten in het zand. Het geluid van de zee op de achtergrond en het zicht van de zee voor ons. Klinkt lekker he? Nog lekkerder als er dan ook nog eens een lekker drankje voor je staat! Ja, wat dat betreft hebben we hier niks te klagen hoor!
Donderdag was een nationale vrije dag in verband met het Chinese nieuwjaar. Van het Chinese nieuwjaar hebben we niks meegekregen, van de vrije dag wel! Lekker de hele dag aan het strand gezeten in de brandende zon. Lekker dagje! Toen we terugliepen naar de parkeerplaats kreeg ik ineens een wespensteek in mijn hals! AUWWW! Ik schrok er van en Britt heeft snel het gif eruit gezogen. Mooie blauwe plek als gevolg! ’s Avonds gingen we eten in Senggigi en kregen we als voorafje een schaal popcorn. Is weer eens wat anders dan brood met kruidenboter! Voor degene die denken dat het geld op ons rug groeit omdat we iedere dag uit eten gaan. Het eten is hier zo goedkoop dat het bijna voordeliger is om uit eten te gaan. Een maaltijd zit meestal rond de 3 euro!
Vandaag hebben we weer een dagje stage gehad. Ondertussen leren we steeds meer Indonesische woorden, ook van de werknemers van de stichting! Niet iedereen kan Engels helaas maar degene die Engels kunnen, leren ons ook wat Bahasa Indonesia. Toen we thuis waren zei Dianthe dat de stroom al 1,5 uur uitgevallen was. Vanavond komt Jimmy, onze leraar Bahasa Indonesia voor de eerste les. We krijgen 7 weken lang iedere maandag en donderdag avond 1,5 uur lang les van hem in ons huis. Hopelijk kunnen we dus snel een beetje communiceren met de bevolking hier die geen Engels kan.
En nu: WEEKEND!!
Dit weekend staat Gili Trawangan op de planning! Voor degene die jaloers willen worden: opzoeken op Google!! Voor degene die niet jaloers willen worden: Google het maar gewoon, het schijnt prachtig te zijn!
Thanks voor jullie berichtjes elke keer hier bij de reacties, op WhatsApp, Facebook of waar dan ook: vind ik leuk om te lezen!
Fijn weekend allemaal! Tot de volgende!
De stichting LombokCare doet aan REadycation. Dat staat voor revalidatie en educatie. Er is een schooltje op de stichting waar iedere morgen zo’n 15 kinderen zijn, verdeeld over 5 klasjes. Alle kinderen die op de stichting komen hebben een verstandelijk en/of lichamelijke beperking. Daarbij hebben deze kinderen ook fysiotherapie. Tijdens de schooltijd worden de kinderen een voor een uit de les gehaald door de fysiotherapeut. Er komen ook kinderen van buiten het schooltje naar de therapie. ’s Middags zijn er kinderen die een soort van bijles krijgen in het schooltje en ’s morgens naar een andere school gaan. Ook zijn er ’s middags therapieën.
Dinsdag hebben we een rondleiding gehad op de stichting en hebben we kennis gemaakt met de werknemers. We hebben afgesproken om van maandag tot en met vrijdag van 8-17 stage te lopen. In deze tijd werken wij dus vooral aan ons project. Over het onderwerp van het project zijn we nog druk bezig om dit concreet te krijgen. Woensdag en vrijdag hebben we tijdens onze stagedagen vooral meegekeken met de therapie en het schooltje, veel uitleg gekregen maar ook veel nagedacht over ons project.
Dinsdag was de rondleiding tot 12 uur en zijn we ’s middags met z’n vieren naar de Mataram Mall geweest, het winkelcentrum van Mataram (stad in de buurt van Senggigi). Op de stichting moeten we een blouse aan en die had ik niet genoeg meegenomen uit Nederland dus we konden op jacht! Laten we nou net een grote winkel gevonden hebben met heel veel kleren! Deze winkel had 1 paskamer en deze stond op een verhoging. Steeds als ik iets aan had en dit aan de rest liet zien zag ik al het personeel dat ik kon zien (en dat waren er veel!) naar mij kijken. Nog nooit een lang iemand gezien denk ik. Moeten ze vooral die paskamers op een verhoging zetten!! ’s Avonds is onze taalcursus leraar kennis komen maken en viel de stroom uit voor 1 uur. ’s Nachts werd ik ineens wakker. Brrrr. Wat had ik het koud! Is ook niet gek ook als je je airco op 17 graden zet. Foutje! (Moet kunnen he, haha!)
Woensdag was onze eerste echte stagedag. Ik heb eigenlijk al verteld wat we die dagen gedaan hebben dus dat ga ik niet nog een keer vertellen! Op het einde van deze stagedag was er een verjaardagsfeestje van 1 kindje van LombokCare. Al het personeel was uitgenodigd en wij gingen ook mee. Daar kregen we eten (natuurlijk!) en ook zeiden ze dat we een ‘durian’ moesten proeven. Dat is een vrucht die hier veel gegeten wordt maar enorm stinkt. Nou lekker vond ik hem niet! Dat kon iedereen wel zien aan mijn gezicht haha! ’s Avonds zijn Britt, Lieke, Dianthe en ik wat gaan eten en daarna hebben we nog ergens een ijsje gehaald. Dit ijsje hadden we nog niet op toen we bij de scooters waren dus hier waren we nog mee bezig. Er kwam een kleine man voorbij die het erg fascinerend vond dat ik zo lang ben. Hij dacht dat het door het ijsje eten kwam en zei dat hij vanaf nu alleen nog maar ijsjes zou eten. ‘So tall!! So tall!!’ was eigenlijk het enigste wat hij kon zeggen. Daarna zijn we naar La Chill gegaan. Toen we daar af wilde slaan met de scooter kwam hij weer voorbij op zijn scooter ‘so tall!! So tall!!’ haha! Echt nog nooit een lang persoon gezien denk ik!
La Chill is een tentje aan het strand met zitzakken. Onder de sterrenhemel zaten we daar op het strand, lekker op een zitzak met onze voeten in het zand. Het geluid van de zee op de achtergrond en het zicht van de zee voor ons. Klinkt lekker he? Nog lekkerder als er dan ook nog eens een lekker drankje voor je staat! Ja, wat dat betreft hebben we hier niks te klagen hoor!
Donderdag was een nationale vrije dag in verband met het Chinese nieuwjaar. Van het Chinese nieuwjaar hebben we niks meegekregen, van de vrije dag wel! Lekker de hele dag aan het strand gezeten in de brandende zon. Lekker dagje! Toen we terugliepen naar de parkeerplaats kreeg ik ineens een wespensteek in mijn hals! AUWWW! Ik schrok er van en Britt heeft snel het gif eruit gezogen. Mooie blauwe plek als gevolg! ’s Avonds gingen we eten in Senggigi en kregen we als voorafje een schaal popcorn. Is weer eens wat anders dan brood met kruidenboter! Voor degene die denken dat het geld op ons rug groeit omdat we iedere dag uit eten gaan. Het eten is hier zo goedkoop dat het bijna voordeliger is om uit eten te gaan. Een maaltijd zit meestal rond de 3 euro!
Vandaag hebben we weer een dagje stage gehad. Ondertussen leren we steeds meer Indonesische woorden, ook van de werknemers van de stichting! Niet iedereen kan Engels helaas maar degene die Engels kunnen, leren ons ook wat Bahasa Indonesia. Toen we thuis waren zei Dianthe dat de stroom al 1,5 uur uitgevallen was. Vanavond komt Jimmy, onze leraar Bahasa Indonesia voor de eerste les. We krijgen 7 weken lang iedere maandag en donderdag avond 1,5 uur lang les van hem in ons huis. Hopelijk kunnen we dus snel een beetje communiceren met de bevolking hier die geen Engels kan.
En nu: WEEKEND!!
Dit weekend staat Gili Trawangan op de planning! Voor degene die jaloers willen worden: opzoeken op Google!! Voor degene die niet jaloers willen worden: Google het maar gewoon, het schijnt prachtig te zijn!
Thanks voor jullie berichtjes elke keer hier bij de reacties, op WhatsApp, Facebook of waar dan ook: vind ik leuk om te lezen!
Fijn weekend allemaal! Tot de volgende!
-
20 Februari 2015 - 10:24
Anita:
Mooi verslag weer Manon. Jij red je daar wel.
Ik heb natuurlijk nog Gili Trawangan opgezocht.
En ja hoor. Witte stranden, blauwe zee en palmbomen. Wat wil je nog meer!!!
Oh ja, en strandfeesten in de avond. Dat klinkt allemaal wel erg goed.
Vervoer is daar trouwens met de cimodo(paard en wagen) Echt iets voor jouw?
Hier gaat alles zijn gewone gangetje,maar dat is goed hoor.
Het ga je goed Manon, groeten -
20 Februari 2015 - 10:35
Luske:
Hier zen ik wur.
Ik proat zunderts , aanders goa de gai da verljere hai. en dan mot te gai straks wir op zundertse les.
Da kunde nie gebruike hai, want ag ge terug bent hier op hollaase bojum ,dan hedde gai zovuul te vertelle, dan verstoan wij jouw nie mir.
Da mot doar wel om vol te hauwe zen as ik da zo lees.
Wa tjille een bietje werke en dan wir wa tjille. amai !!
En wai mar denke on jouw hoe gai 't makt !!! Zou ze 't wel nar der zin hebbe ?
Mar gelukkig vur oos we hoeve ons eige gin zurge te moake.
Wel niks vur jouw al die oandacht, vural om da ge nouw natuurlijk ouwe Thomas hed.
Was da nouw nie gewiest, dan waarde zeker mey nun vriend terug gekomme :) *( un jil kleintje dan hai)
he Manonneke ut gaot uw goed en tot de volgende kjeer
groetjes van Luske
-
20 Februari 2015 - 12:16
Jutta:
Zie je wel Manon het is veel gekker dat jij zo lang bent dan ik zo klein. Ik heb het altijd al geweten =P
Maar leuk je verhaal jullie komen je tijd wel door. Hopelijk kun je straks wat communiceren met die mensen.
-
20 Februari 2015 - 16:40
Ad Van Hal:
Hoi Manon, leuk om jou zo te kunnen volgen tijdens jouw stage, wij (fam. van hal - de lauw) uit Sprundel wensen jou een leerzame maar ook een gezellige stage periode. Groetjes -
20 Februari 2015 - 19:10
Esmée:
Was je gezicht net mooi toen je die rare vrucht te eten kreeg als wanneer je een partje citroen eet? Dan kan ik heel goed voorstellen waarom de mensen om je moeten lachen, haha.
Uiteindelijk wel nog een mooie blouse gevonden? In jouw maat?
Als je straks thuis bent mag je mij Bahasa Indonesia leren, ben erg benieuwd! Zelfs daar ben ik stiekem een beetje jaloers op, lijkt me hartstikke leuk!
Veel plezier het komende weekend op Gili! Ben nu al benieuwd naar alle foto's en verhalen! We kletsen snel weer! Dikke kus! -
20 Februari 2015 - 19:40
De Struskes:
Hallo Manon,
Leuk je verslagen te volgen. Jullie dagen zijn te kort!
Ja jouw lengte valt daar wel op, vooral als vrouw.
Wat betreft de durians, die stinken inderdaad!! .Hopelijk neemt niemand ze mee naar Nederland want dan kunnen jullie het heel de terugvlucht nog ruiken, ook al liggen ze onder in de laadruimte.
Nog veel plezier en succes met je stage!
Groetjes Marloes -
20 Februari 2015 - 22:01
Daphne:
Hey Nonnes,
HAHAHA! Ik sta er niet van te kijken dat ze je daar érrug lang vinden, maar vind het wel grappig!
Wat een chille eerste stageweek, lekker rustig aan beginnen en een beetje wennen.
Ben benieuwd of het mee zal vallen om de taal een beetje te leren..
Veel plezier komend weekend @ Gili, en vergeet vooral niet te genieten!
Dikke kus uit de regenachtige Leur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
