Ze zijn er!

Er is weer een week voorbij gegaan en deze was wel heel bijzonder!

Maandag hebben we de EHBO-voorlichtingen gegeven op de stichting. Nadat wij in het Engels gepresenteerd hadden vertaalde Mindie het steeds in het Indonesisch en dat ging prima. De collega’s deden goed mee en hebben bij elkaar bijvoorbeeld de stabiele zijligging geoefend. Leuk dat dit gelukt is en hopelijk nemen ze er ook echt iets van mee in hun handelen als er een eerste hulp situatie is op de stichting! Dinsdag ben ik woorden gaan schrappen in het project en heb ik er 2500 uit kunnen halen. Uiteindelijk hadden we nog zo’n 6000 woorden te veel maar we hebben mail van school gehad dat kwaliteit voor kwantiteit gaat en die extra woorden daarom niet erg zijn. Woensdag zijn we naar de broer van een collega gegaan. Hij heeft een stoma en de groep van Go for Lombok (de studenten uit Limburg) had stomamateriaal uit Nederland meegenomen. Wij zouden de voorlichting over dit materiaal geven aan hem maar helaas paste het stomamateriaal niet. Dit materiaal paste wel bij een jongetje van 5 in dat dorp die een stoma had dus we hebben toch iemand gelukkig kunnen maken :).

En toen was het zo ver! DONDERDAG! Mahsun (collega van de stichting) zou me om half 3 ophalen om naar Bandara International Lombok te gaan (het vliegveld hier). ’s Ochtends was ik natuurlijk vroeg wakker. Om 6 uur wachtte ik op een berichtje dat papa en mama veilig in Kuala Lumpur waren en toen vond ik het toch al wel tijd worden om uit bed te gaan om mijn koffer in te pakken. Nog wat boodschappen gedaan en toen ik onderweg was van de Mall naar huis kreeg ik een lekke band. Toeval bestaat niet want we stonden namelijk recht voor een Honda garage! Een nieuwe binnenband er in en mijn Black Beauty kon weer rijden! Samen met Britt en Lieke nog lekker gelunched bij Temptations en toen was ik mooi om 2 uur thuis. Met het gevoel of ik 10 pakken suiker op had en daarbij nog een hele tray RedBull ging ik naar het vliegveld. Ik kon echt niet meer wachten!

Om kwart over 4 waren Mahsun en ik op het vliegveld en uiteindelijk kon ik papa en mama om kwart over 5 eindelijk weer in mijn armen sluiten. Heerlijk! Toen ik om 6 uur ’s morgens lag te wachten op een smsje uit Kuala Lumpur was ik quotes aan het lezen op internet toen ik deze tegen kwam: The best feeling in the world, is to know that your parents are smiling because of you. Tranen van geluk! Zo bijzonder en zo gek om ze weer te zien na 3 maanden! Op de weg naar het hotel zijn we even gestopt in Meninting Garden (waar ons huis staat) om mijn koffer op te halen. Onderweg vertelde ik natuurlijk veel te veel informatie. Alle indrukken van het drukke verkeer, de mooie natuur en de hele reis waren natuurlijk al genoeg voor papa en mama om helemaal kapot te zijn. Nadat we lekker wat gegeten hebben bij La Chill in de zitzakken op het strand zijn we daarom ook vroeg naar bed gegaan.

Vrijdag hebben we eerst genoten van een ontbijtje met uitzicht op zee. Ik heb vandaag papa en mama de stichting laten zien. En ook was die dag ons afscheid op de stichting. Alle pakken stroopwafels die meegekomen waren uit Nederland uitgedeeld en afscheid genomen van de collega’s. Iedereen zei iets persoonlijks in de kring en Lieke had vanuit ons nog een mooie speech voorbereid in het Indonesisch. Last van een jetlag hebben papa & mama wel dus zijn we ’s middags weer lekker wat gaan chillen in de zitzakken. Daar heb ik ze op tijd wakker gemaakt voor de mooie zonsondergang en zijn we daarna de lekkere ayam goreng ketjap gaan eten in ons huisje. Zo hebben ze ook gelijk kennis gemaakt met mijn reisgenootjes! :)

Zaterdag stond Gili Trawangan op het programma. ‘Ooooh met dn speedboot naar Gili’ zei mama al! Met de fast boat zijn we naar Gili T. gegaan waar we eerst lekker genoten hebben van een lekkere fruitsap aan het strand. Vervolgens met paard & wagen naar de schommels in de zee gegaan en hebben we daar lekker wat gedronken. De wagentjes achter het paard waren niet echt op onze lengte gemaakt. Papa heeft bij ieder hobbeltje het dak gevoeld tegen zijn hoofd. Uiteindelijk wat gegeten in het centrum van Trawangan en nog even aan het strand gelegen. Daarna met de public boat terug naar de haven in Bangsal! Gelukkig vertelde papa pas naderhand dat hij had gezien dat de boot bijna lek was! Op de terugweg zijn we langs Mindie gegaan. Daar (helaas) voor de laatste keer gezellig wat gedronken, foto’s over gezet op mijn usb en natuurlijk de leuke familie Schreurs bedankt! Wat een leuke mensen die mijn verblijf hier zeker nóg gezelliger hebben gemaakt! Na een lekkere maaltijd bij Bambu Lounge was het om 12 uur uiteindelijk tijd om de ogen dicht te doen. Vandaag staat namelijk de Mataram Mall op de planning! Morgen gaan we een dagtour naar Kuta, Lombok doen en dinsdag vliegen we vroeg naar Bali.

Even een snel verslag geschreven, nu ga ik weer verder genieten hier! Foto’s lukt helaas niet met deze WiFi, die hebben jullie dus nog tegoed!

Liefs Manon (en de groetjes van papa en mama!)

Ps. Het is wel duidelijk van wie ik die dierenangst heb hoor. Mama vind die ‘jietzakke’ (lees: tjitjaks) ook maar niks!