We did it!!
Blijf op de hoogte en volg Manon
17 April 2015 | Indonesië, Senggigi
Selamat malam!
4 dagen klimmen, dalen, in een tent in de natuur slapen, regen, zon, wind en noem maar op. Vier fantastische dagen hebben we gehad op de Gunung Rinjani! Ik wil jullie graag mee laten genieten van mijn avontuur maar dit is iets wat ik eigenlijk niet zo goed uit kan leggen. Dit is iets wat je zelf gewoon meegemaakt moet hebben om te kunnen begrijpen. De quote uit mijn vorige reisverslag klopt dus: ‘It’s better to see something once than to hear about it a thousand times.’ Ik weet niet waar ik moet beginnen maar ik zal het proberen!
Maandag ging al vroeg de wekker, om 5 uur stond de taxi van ‘Rinjani Trekking Club’ voor de deur! Let’s go! Nadat we de gids opgehaald hadden zijn we naar Sembalun gereden. Daar hebben we een ontbijt gekregen en zijn we gestart. Deze vier dagen zouden we geen normale bedden hebben: tentjes met matjes en een slaapzak was de kampeeruitrusting die de porters voor ons droegen (samen met het eten voor de komende dagen)! Ook een toilettent namen ze mee. Dat was ons toilet voor de komende dagen: een gat in de grond met een toilettent er omheen! Respect voor die porters, wat een gewicht die moeten sjouwen en hoeveel geld ze er voor krijgen.. Jeetje! We begonnen in het savanne landschap. Mooie groene heuvels die mij erg deden denken aan het landschap van de Teletubbies (dan hebben jullie er een beeld bij) was het eerste landschap waar we doorheen liepen. We gingen steeds verder stijgen en na een tijdje zaten we zelfs boven de wolken! Na af en toe een break en ook een lunchpauze tussendoor kwamen we na 9 uur lopen eindelijk aan bij onze plaats voor de overnachting! De laatste stukken waren stijl en na al die uren waren mijn benen moeilijk te stimuleren om nog door te gaan. De energie was weg en ik was kapot. Ik was zó blij toen we boven waren en ik de tent zag! Als er hier een dopingtest bij gedaan wordt is er een grote kans dat Lieke eruit gehaald wordt. Die leek onvermoeibaar en had energie genoeg haha!
Na het eten zijn we snel gaan slapen in onze lekker warme fleece-slaapzakken (die had je bovenop de berg wel nodig) want om half 3 zouden we weer vertrekken. Vanuit onze kampplaats was het nog 3 uur klimmen naar de top en zo zou je bij de zonsopgang op de top van de gunung Rinjani zijn. Ik had redelijk geslapen en hoopte dat mijn benen energie genoeg hadden. Dianthe kon helaas niet mee omdat ze na de eerste dag erg last had van haar lies. Samen met onze gids Tomo, Lieke en Britt ging ik een poging wagen om de top te bereiken. Na 50 minuten klimmen met onder andere een ondergrond van zand en grind waarin je de hele tijd wegzakt kon ik helaas niet meer verder. Doorgaan was geen optie voor mij en mijn benen dus ben ik alleen teruggegaan. Ja in het donker, dat was lastig.. en ENG! Er was maar één pad dat je kon volgen maar toch is dat best lastig in het donker. Gelukkig kwam ik soms groepjes tegen die omhoog gingen en als ik dan lichtjes zag lopen wist ik dat ik goed zat. Na een tijdje dacht ik echt dat ik de weg kwijt was en kreeg ik het er toch wel heel erg warm van. Nou ik ben volgens mij nog nooit zo bang geweest, ik was dan ook érg blij dat ik de tent had gevonden en weer bij Dianthe was! Gelukkig heb ik op dat stuk geen beesten gezien want dan was ik nóg banger geweest. Later kwam ik er pas achter dat daar apen zaten. GELUKKIG kwam ik daar dus later achter! Britt en Lieke hebben de top van 3726meter wel gehaald! Ik denk dat ik rond de 3100m gehaald heb. Het feit dat ik de top op moest geven voelt niet als opgeven, ik ben al lang blij dat ik het kamp terug gevonden heb!
Na het middageten zijn we begonnen met onze afdaling. Erg stijl en veel rotsen dit keer! Het is maar goed dat ik geen hoogtevrees heb want soms stond je toch ook wel dicht bij de afgrond! Onze eindbestemming van die dag was de kampeerplaats aan het kratermeer. Aan het meer kun je dus de krater van de vulkaan zien. Súper mooi uitzicht zeg, wauw! Onze porters hadden de tenten al opgezet! Dit keer sliepen we eigenlijk tussen de struiken op een grasveldje. We aten rond 19u en toen was het dus al donker. Lieke en Dianthe waren buiten de tent aan het wachten op het eten en ik zat nog even in de tent. Lieke en Dianthe hoorde iets ritselen en zagen ineens iets bewegen naast de tent van Lieke en mij. Lieke scheen haar zaklamp daar naartoe en wat zat daar? Een everzwijn! Oh my god! Ik ben de tent nog uit geweest om te eten maar ben toen snel teruggegaan om vervolgens bijna geen oog dicht te doen. Apen bleken er namelijk ook nog te zitten.
De derde dag begonnen we in de zon en deze dag hebben we ook helemaal geen regen gezien! Heerlijk! Na 3 uur stijle klim kwamen we aan op een heel mooi uitzichtpunt over de vulkaan en het meer! Aan de andere kant kon je over de wolken uitkijken en daarachter lag de zee. Wow! Eindelijk kon ik een foto maken van de wolken zonder dat er een stom vliegtuigraam voor zat! Nou ik was letterlijk en figuurlijk helemaal in de wolken, zo mooi!! Na een afdaling waar toch regelmatig ‘hati-hati / be careful/ kijk je uit?’ gezegd werd kwamen we na 7 uur klimmen en klauteren die dag aan op kamp nummer 3 in het bos. Tomo had een kampvuur gemaakt en aan dit kampvuur hebben we lekker gado gado gegeten, typisch Indonesisch! Tussendoor zagen we apen van boom naar boom springen en zijn we even later gaan slapen. Dit keer kon ik wel slapen, het bericht dat er everzwijnen in dat bos zaten bereikte mij gelukkig pas de volgende ochtend! Mijn benen waren nog steeds te lang om gestrekt te kunnen liggen in de tent en met spierpijn is dat best vervelend maar ach, het was het ALLEMAAL waard!!
Omdat we op dag 3 2 uur extra hadden gelopen dan de planning was hoefde we de laatste dag nog ‘maar’ 3 uur te dalen naar het eindpunt: Senaru. In 4 dagen: 30km gelopen in totaal 24 uur (klimmen en dalen): We did it!! Niet allemaal tot de top maar we zijn met zijn vieren tot het einde gekomen en het was gaaf! Geweldig, vet en leuk! Het was zwaar, grenzen verleggen, angsten overwinnen maar vét. Het was echt leuk! Ik hoop dat ik jullie zo heb kunnen laten meegenieten van ons vierdaagse avontuur! Vandaag hebben we een lekkere relaxdag gehad aan het strand en het zou zomaar kunnen dat we die dit weekend nog meer gaan krijgen! Vanaf maandag is er weer werk aan de winkel!
Tot snel & selamat tidur!
4 dagen klimmen, dalen, in een tent in de natuur slapen, regen, zon, wind en noem maar op. Vier fantastische dagen hebben we gehad op de Gunung Rinjani! Ik wil jullie graag mee laten genieten van mijn avontuur maar dit is iets wat ik eigenlijk niet zo goed uit kan leggen. Dit is iets wat je zelf gewoon meegemaakt moet hebben om te kunnen begrijpen. De quote uit mijn vorige reisverslag klopt dus: ‘It’s better to see something once than to hear about it a thousand times.’ Ik weet niet waar ik moet beginnen maar ik zal het proberen!
Maandag ging al vroeg de wekker, om 5 uur stond de taxi van ‘Rinjani Trekking Club’ voor de deur! Let’s go! Nadat we de gids opgehaald hadden zijn we naar Sembalun gereden. Daar hebben we een ontbijt gekregen en zijn we gestart. Deze vier dagen zouden we geen normale bedden hebben: tentjes met matjes en een slaapzak was de kampeeruitrusting die de porters voor ons droegen (samen met het eten voor de komende dagen)! Ook een toilettent namen ze mee. Dat was ons toilet voor de komende dagen: een gat in de grond met een toilettent er omheen! Respect voor die porters, wat een gewicht die moeten sjouwen en hoeveel geld ze er voor krijgen.. Jeetje! We begonnen in het savanne landschap. Mooie groene heuvels die mij erg deden denken aan het landschap van de Teletubbies (dan hebben jullie er een beeld bij) was het eerste landschap waar we doorheen liepen. We gingen steeds verder stijgen en na een tijdje zaten we zelfs boven de wolken! Na af en toe een break en ook een lunchpauze tussendoor kwamen we na 9 uur lopen eindelijk aan bij onze plaats voor de overnachting! De laatste stukken waren stijl en na al die uren waren mijn benen moeilijk te stimuleren om nog door te gaan. De energie was weg en ik was kapot. Ik was zó blij toen we boven waren en ik de tent zag! Als er hier een dopingtest bij gedaan wordt is er een grote kans dat Lieke eruit gehaald wordt. Die leek onvermoeibaar en had energie genoeg haha!
Na het eten zijn we snel gaan slapen in onze lekker warme fleece-slaapzakken (die had je bovenop de berg wel nodig) want om half 3 zouden we weer vertrekken. Vanuit onze kampplaats was het nog 3 uur klimmen naar de top en zo zou je bij de zonsopgang op de top van de gunung Rinjani zijn. Ik had redelijk geslapen en hoopte dat mijn benen energie genoeg hadden. Dianthe kon helaas niet mee omdat ze na de eerste dag erg last had van haar lies. Samen met onze gids Tomo, Lieke en Britt ging ik een poging wagen om de top te bereiken. Na 50 minuten klimmen met onder andere een ondergrond van zand en grind waarin je de hele tijd wegzakt kon ik helaas niet meer verder. Doorgaan was geen optie voor mij en mijn benen dus ben ik alleen teruggegaan. Ja in het donker, dat was lastig.. en ENG! Er was maar één pad dat je kon volgen maar toch is dat best lastig in het donker. Gelukkig kwam ik soms groepjes tegen die omhoog gingen en als ik dan lichtjes zag lopen wist ik dat ik goed zat. Na een tijdje dacht ik echt dat ik de weg kwijt was en kreeg ik het er toch wel heel erg warm van. Nou ik ben volgens mij nog nooit zo bang geweest, ik was dan ook érg blij dat ik de tent had gevonden en weer bij Dianthe was! Gelukkig heb ik op dat stuk geen beesten gezien want dan was ik nóg banger geweest. Later kwam ik er pas achter dat daar apen zaten. GELUKKIG kwam ik daar dus later achter! Britt en Lieke hebben de top van 3726meter wel gehaald! Ik denk dat ik rond de 3100m gehaald heb. Het feit dat ik de top op moest geven voelt niet als opgeven, ik ben al lang blij dat ik het kamp terug gevonden heb!
Na het middageten zijn we begonnen met onze afdaling. Erg stijl en veel rotsen dit keer! Het is maar goed dat ik geen hoogtevrees heb want soms stond je toch ook wel dicht bij de afgrond! Onze eindbestemming van die dag was de kampeerplaats aan het kratermeer. Aan het meer kun je dus de krater van de vulkaan zien. Súper mooi uitzicht zeg, wauw! Onze porters hadden de tenten al opgezet! Dit keer sliepen we eigenlijk tussen de struiken op een grasveldje. We aten rond 19u en toen was het dus al donker. Lieke en Dianthe waren buiten de tent aan het wachten op het eten en ik zat nog even in de tent. Lieke en Dianthe hoorde iets ritselen en zagen ineens iets bewegen naast de tent van Lieke en mij. Lieke scheen haar zaklamp daar naartoe en wat zat daar? Een everzwijn! Oh my god! Ik ben de tent nog uit geweest om te eten maar ben toen snel teruggegaan om vervolgens bijna geen oog dicht te doen. Apen bleken er namelijk ook nog te zitten.
De derde dag begonnen we in de zon en deze dag hebben we ook helemaal geen regen gezien! Heerlijk! Na 3 uur stijle klim kwamen we aan op een heel mooi uitzichtpunt over de vulkaan en het meer! Aan de andere kant kon je over de wolken uitkijken en daarachter lag de zee. Wow! Eindelijk kon ik een foto maken van de wolken zonder dat er een stom vliegtuigraam voor zat! Nou ik was letterlijk en figuurlijk helemaal in de wolken, zo mooi!! Na een afdaling waar toch regelmatig ‘hati-hati / be careful/ kijk je uit?’ gezegd werd kwamen we na 7 uur klimmen en klauteren die dag aan op kamp nummer 3 in het bos. Tomo had een kampvuur gemaakt en aan dit kampvuur hebben we lekker gado gado gegeten, typisch Indonesisch! Tussendoor zagen we apen van boom naar boom springen en zijn we even later gaan slapen. Dit keer kon ik wel slapen, het bericht dat er everzwijnen in dat bos zaten bereikte mij gelukkig pas de volgende ochtend! Mijn benen waren nog steeds te lang om gestrekt te kunnen liggen in de tent en met spierpijn is dat best vervelend maar ach, het was het ALLEMAAL waard!!
Omdat we op dag 3 2 uur extra hadden gelopen dan de planning was hoefde we de laatste dag nog ‘maar’ 3 uur te dalen naar het eindpunt: Senaru. In 4 dagen: 30km gelopen in totaal 24 uur (klimmen en dalen): We did it!! Niet allemaal tot de top maar we zijn met zijn vieren tot het einde gekomen en het was gaaf! Geweldig, vet en leuk! Het was zwaar, grenzen verleggen, angsten overwinnen maar vét. Het was echt leuk! Ik hoop dat ik jullie zo heb kunnen laten meegenieten van ons vierdaagse avontuur! Vandaag hebben we een lekkere relaxdag gehad aan het strand en het zou zomaar kunnen dat we die dit weekend nog meer gaan krijgen! Vanaf maandag is er weer werk aan de winkel!
Tot snel & selamat tidur!
-
17 April 2015 - 19:16
Sharona:
Manonniee
Super gaaf verslag zeg! En ben trots op jou dat je dit gedaan hebt!
Ben blij dat je het zo naar je zin hebt daar, en al heel veel hebt kunnen doen!!
Zie je snel weer!!
Dikke kus en knuffel!! -
17 April 2015 - 19:16
Mams:
Lieve Manon,
Mijn God, waar is de tijd gebleven dat je als klein meisje zat te gillen als je een lieveheersbeestje zag of een spinnetje.
Nu slaap je 'gewoon' buiten in een tent tussen de apen en de everzwijnen!! En loop je moederziel alleen door het donker terwijl je eigenlijk niet goed weet waar je precies heen moet. En dan soms dicht langs een afgrond moeten lopen?!
Pffffff. Wat ben ik blij dat ik dat op dàt moment allemaal niet heb geweten!! Maar goed! Meid, meid, wat ben je weer een enorme ervaring rijker! Wat een leuk verslag en prachtige foto's weer. Zo leuk om iedere keer weer even mee te genieten met jou.
En wat zul je straks weer af moeten kicken als je weer terug bent in ons (ook mooie) eigen kikkerlandje.
Nog een paar weken en dan kunnen wij onze koffers al klaar gaan zetten. Tjee, het blijft toch nog wel onwerkelijk dat wij daar straks bij jou zijn. maar zóóóóóóóóóóóóóó leuk!
Geniet nog van deze mooie maar misschien wel drukke weken, want inderdaad, er is weer werk aan de winkel!! Chill ze nog dit weekend en voor maandag weer veel succes met je project!
Dikke kus XXX Mams. -
19 April 2015 - 11:13
Sofie Rens:
Respect Manon!! -
19 April 2015 - 11:19
Trinet:
Hey Manon,
Fijn om jouw verslagen te lezen en om de foto's te zien.
Wat een durf! Het ziet er ook allemaal erg gezellig uit, veel blije gezichten!!
Je bent al weer over de helft, dus voor je het weet ben je weer thuis!
Veel groeten van Jan en Trinet!!
Xxx -
20 April 2015 - 11:02
Luuske:
Gods Manon toch,
Wa bende gai toch nun kanjer. Stik goaf!!!
Keb stik veul respekt vur jouw!!
Tis mar goed da wai er van te vurre niks van gewete hemme, anders haije wai jouw wel gewarschuwd om dur nog eens goed over na te denke. En dan haije wai wok nie geslape net as gai door !!
Mar gelukkig “ You did it “
Top prestatie van een Roambaargernaar.
En as “ van Bergen “ouw achternaom is motte die natuurlijk wel in ere houwe ai !!!
Groetjes van Luuske xxx
-
21 April 2015 - 22:24
Marloes Struijs:
Hallo Manon,
Wat een belevenis, mooi verhaal .Even was je echt alleen op de wereld, zo zal het wel gevoeld hebben!!
Gelukkig de tent gevonden. Goed dat pa en ma dit op dat moment niet wisten!!
Nog een hele fijne periode daar en tot het volgende verslag.
Groetjes de Struskes -
23 April 2015 - 14:56
Lia:
Hoi Manon
Wat een spannend avontuur, maar wel een om nooit meer te vergeten. Jullie ma vertelde erover op het koor. Goed dat ze het niet heeft geweten. Geniet nog van de laatste loodjes en succes verder met je project.\
Gr Lia -
30 April 2015 - 13:06
Lia Van Oorschot:
O-O-O Manon wat maak je toch allemaal mee, en die tocht ,zo hoog , PRACHTIG, we worden eigenlijk wel een beetje jalours op al jou avonturen.
Nog even en je ouders kunnen met je mee genieten.
Het gaat nu echt aftellen, en ja voor Luzanne & mij ook natuurlijk want wij hebben een feest in het vooruitzicht met jullie ,waar wij natuurlijk ook hèèèèèèèèèl veel zin in hebben.
Nog veel plezier en geniet ze nog .
Groetjes Lia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
