Gili Trawangan!
Blijf op de hoogte en volg Manon
23 Februari 2015 | Indonesië, Gili Trawangan
Wat een paradijs: witte stranden, blauwe zee, leuke muziek en een lekker zonnetje. Klinkt goed! Dat was het ook! Zaterdagochtend zijn we vroeg vertrokken naar het huis van Mindie. De vader van Mindie, een vriend van haar vader en die dochter gingen mee naar Gili Trawangan! Zij kenden iemand die met zijn boot heen en weer ging van Lombok naar de Gili’s dus die heeft ons zeiknat op Gili Trawangan afgezet. Zeiknat ja. Door de golven in de zee kwam er af en toe een lekkere golf in je nek (jaja ome Rinus, ook hier is het water nat!). Eerst even een hostel gezocht om te kunnen overnachten met m’n reisgenootjes Lieke, Dianthe en Britt! Toen we een lekker plaatsje gevonden hadden op het strand kwam er ineens een hele groep kinderen aan in schooluniform. Zij waren vanuit centraal Lombok naar Gili Trawangan gekomen om Engels te praten met buitenlanders. Zo heb ik wel 4 verschillende kinderen aan mijn handdoek gehad die allemaal dezelfde mooie ingestudeerde zinnetjes te vragen hadden. Was mooi om te zien hoe goed ze hun best deden! Britt kreeg de vraag of ze kon zwemmen. Britt zei daarop dat ze dat kon en kreeg daarna de vraag: ‘CAN YOU TEACH US?’ uhmmmm. Yes? Toen hebben we deze kinderen zwemles gegeven in de zee haha!
Half de middag sloeg het weer helaas om en was er een erg zware moesson. Heeeeel veel regen en nóg meer wind! Volgens de lokale bevolking komt zo'n storm ongeveer 1 à 2 keer per jaar voor. Lucky us! Schuilen in een strandtentje werd schuilen in een modderbak want een groot deel van de vloer werd water door de regen. Toen de storm wat was gaan liggen zijn we de ravage gaan bekijken. Bomen lagen omgeknakt over de weg. Daken waren deels ingestort/weggewaaid en ook waren er bomen op elektriciteitskabels gevallen. Geen elektriciteit meer voor Gili Trawangan dus! Gelukkig hadden veel eettentjes en hotels noodelektriciteit zodat we wel gewoon licht hadden. ’s Avonds zijn we eerst wat gaan eten op een nachtmarkt met allerlei etenstentjes waar je iets kon halen. Toen we zaten te eten liepen er allemaal katten om me heen en degene die me een beetje kennen weten wel hoe ik daar heb gezeten. Rustig eten kon ik niet haha! De meeste katten hebben hier trouwens geen staart. Deze wordt afgehakt omdat de mensen hier geloven dat als een kat geen staart heeft dat die zich dan minder voorplant.
Daarna zijn we op stap gegaan. Een leuk tentje genaamd ‘Sama-sama’ had een bandje en een dj en daar was het erg druk. Binnen was het wel erg warm en aangezien het toch verder open lucht was zijn we buiten gaan staan waar we ook veel van de muziek meekregen. Het is leuk om hier te stappen! Veel verschillende nationaliteiten waren op Gili Trawangan. Zo hebben we onder andere mensen uit Singapore, Duitsland, Chili en Australië gesproken. Natuurlijk die Chileen even de vraag gesteld of hij toevallig wist wie de wk wedstrijd gewonnen had. Chili of Nederland? Aan de duitsers heb ik dit uiteraard niet gevraagd! Gek genoeg vindt iedereen de naam van Dianthe op Beyoncé lijken. Zo hebben we op een moment ook maar gewoon tegen mensen gezegd dat ze in Nederland ook een bekende zangeres is. Sommige geloven het in ieder geval! Dianthe kan dus elke keer Beyoncé zingen met iedereen!
Na een leuk stapavondje hebben we het hostel opgezocht. De volgende dag nog even lekker aan het strand gelegen en daarna met de boot terug naar Lombok gegaan. Tussen de haven en ons huis nog even een tussenstop gemaakt bij Senggigi beach. Onderweg kwamen we een Hindoeïstische parade tegen. Leuk! Dit was een optocht voor een bruidspaar! Heel veel mensen liepen door de drukke straat van Senggigi (vooral op zondag). De zonsondergang op het strand gekeken en daarna nog lekker wat gegeten. Afsluiter van een leuk weekend!
Toen Britt en ik daarna nog even langs de winkel gingen vergat ik eerst te betalen (dacht echt dat ik het briefje al gegeven had maar ik had het nog in mijn hand. Oeps, foutje moet kunnen he) en daarna vergat Britt haar tasje. Gelukkig was het personeel zo aardig om ons hier op te wijzen. Slaap tekort denk ik zo dus vroeg mijn bed in gegaan!
Vandaag was het namelijk weer vroeg dag. Een nieuwe week stage is begonnen! Vanaf vandaag hebben we voor onszelf en de stichting duidelijk gekregen wat we nu precies voor project gaan doen. Ik heb vanmorgen nog met het schooltje meegekeken. Daar kon ik zelf ook wat van leren want ze waren heel de tijd tot 10 aan het tellen in het Bahasa Indonesia. Dat kan ik nu dus ook! Voor ons project gaan we ons richten op de eerste hulp op de stichting. Er is een protocol op de stichting over de eerste hulp maar deze is niet compleet. Lieke en ik gaan deze compleet maken en actueel. Ook gaan we hierover een voorlichting geven aan personeel. Daarbij ontwikkelen we ook een instructiekaart die op verschillende plaatsen wordt gehangen op de stichting. Er staat een ruimte leeg op de stichting die Lieke en ik in mogen richten voor eerste hulp/zieke lokaaltje. Hier staat nu alleen een bed dus daar kan dus nog wel wat in aangevuld worden! We laten dus echt iets achter op de stichting als we straks klaar zijn met het project en dat vind ik echt leuk!
Op de stichting heb ik ondertussen al 3 keer de Messi-Ronaldo-discussie gevoerd. Gelukkig zijn er ook werknemers die het gewoon met mij eens zijn!
Hier laat ik het weer bij voor deze keer, tot de volgende keer weer!
Ps. Ik heb hier al een bijnaam gekregen op de stichting: de Perot. Dat is in Indonesië iemand die overal bang voor is aangezien ik schrik van ieder beest!
Half de middag sloeg het weer helaas om en was er een erg zware moesson. Heeeeel veel regen en nóg meer wind! Volgens de lokale bevolking komt zo'n storm ongeveer 1 à 2 keer per jaar voor. Lucky us! Schuilen in een strandtentje werd schuilen in een modderbak want een groot deel van de vloer werd water door de regen. Toen de storm wat was gaan liggen zijn we de ravage gaan bekijken. Bomen lagen omgeknakt over de weg. Daken waren deels ingestort/weggewaaid en ook waren er bomen op elektriciteitskabels gevallen. Geen elektriciteit meer voor Gili Trawangan dus! Gelukkig hadden veel eettentjes en hotels noodelektriciteit zodat we wel gewoon licht hadden. ’s Avonds zijn we eerst wat gaan eten op een nachtmarkt met allerlei etenstentjes waar je iets kon halen. Toen we zaten te eten liepen er allemaal katten om me heen en degene die me een beetje kennen weten wel hoe ik daar heb gezeten. Rustig eten kon ik niet haha! De meeste katten hebben hier trouwens geen staart. Deze wordt afgehakt omdat de mensen hier geloven dat als een kat geen staart heeft dat die zich dan minder voorplant.
Daarna zijn we op stap gegaan. Een leuk tentje genaamd ‘Sama-sama’ had een bandje en een dj en daar was het erg druk. Binnen was het wel erg warm en aangezien het toch verder open lucht was zijn we buiten gaan staan waar we ook veel van de muziek meekregen. Het is leuk om hier te stappen! Veel verschillende nationaliteiten waren op Gili Trawangan. Zo hebben we onder andere mensen uit Singapore, Duitsland, Chili en Australië gesproken. Natuurlijk die Chileen even de vraag gesteld of hij toevallig wist wie de wk wedstrijd gewonnen had. Chili of Nederland? Aan de duitsers heb ik dit uiteraard niet gevraagd! Gek genoeg vindt iedereen de naam van Dianthe op Beyoncé lijken. Zo hebben we op een moment ook maar gewoon tegen mensen gezegd dat ze in Nederland ook een bekende zangeres is. Sommige geloven het in ieder geval! Dianthe kan dus elke keer Beyoncé zingen met iedereen!
Na een leuk stapavondje hebben we het hostel opgezocht. De volgende dag nog even lekker aan het strand gelegen en daarna met de boot terug naar Lombok gegaan. Tussen de haven en ons huis nog even een tussenstop gemaakt bij Senggigi beach. Onderweg kwamen we een Hindoeïstische parade tegen. Leuk! Dit was een optocht voor een bruidspaar! Heel veel mensen liepen door de drukke straat van Senggigi (vooral op zondag). De zonsondergang op het strand gekeken en daarna nog lekker wat gegeten. Afsluiter van een leuk weekend!
Toen Britt en ik daarna nog even langs de winkel gingen vergat ik eerst te betalen (dacht echt dat ik het briefje al gegeven had maar ik had het nog in mijn hand. Oeps, foutje moet kunnen he) en daarna vergat Britt haar tasje. Gelukkig was het personeel zo aardig om ons hier op te wijzen. Slaap tekort denk ik zo dus vroeg mijn bed in gegaan!
Vandaag was het namelijk weer vroeg dag. Een nieuwe week stage is begonnen! Vanaf vandaag hebben we voor onszelf en de stichting duidelijk gekregen wat we nu precies voor project gaan doen. Ik heb vanmorgen nog met het schooltje meegekeken. Daar kon ik zelf ook wat van leren want ze waren heel de tijd tot 10 aan het tellen in het Bahasa Indonesia. Dat kan ik nu dus ook! Voor ons project gaan we ons richten op de eerste hulp op de stichting. Er is een protocol op de stichting over de eerste hulp maar deze is niet compleet. Lieke en ik gaan deze compleet maken en actueel. Ook gaan we hierover een voorlichting geven aan personeel. Daarbij ontwikkelen we ook een instructiekaart die op verschillende plaatsen wordt gehangen op de stichting. Er staat een ruimte leeg op de stichting die Lieke en ik in mogen richten voor eerste hulp/zieke lokaaltje. Hier staat nu alleen een bed dus daar kan dus nog wel wat in aangevuld worden! We laten dus echt iets achter op de stichting als we straks klaar zijn met het project en dat vind ik echt leuk!
Op de stichting heb ik ondertussen al 3 keer de Messi-Ronaldo-discussie gevoerd. Gelukkig zijn er ook werknemers die het gewoon met mij eens zijn!
Hier laat ik het weer bij voor deze keer, tot de volgende keer weer!
Ps. Ik heb hier al een bijnaam gekregen op de stichting: de Perot. Dat is in Indonesië iemand die overal bang voor is aangezien ik schrik van ieder beest!
-
24 Februari 2015 - 15:46
Natalie:
Het heeft hier vandaag ook al veel geregend, maar dat is maar miezer vergeleken met zo'n moesson zeg, bahbah! Hopelijk was dat de eerste en laatste keer.
Wat een mooi en dankbaar project om aan te mogen werken! Zet 'm op!
xxNatda -
24 Februari 2015 - 16:17
Piet(je):
Van een "gewoon" hartstikke leuk voor Manon om daar stage te gaan lopen, lees: op avontuur te gaan, via een 'dat had ik ook wel gewild' tot bijna jaloezie.
Het is misschien niet de makkelijkste zin maar dan lees je hem nog maar een keer. Net weer je verslag gelezen en ongeveer uitgezocht waar e.e.a. allemaal gebeurd. Tot zelfs de fotoboek van mijn Pa nagekeken of er plaatsnamen bij stonden. Maar de meeste waren op West Java en een paar uit Japan.
Ook ben ik er achter dat sama-sama in het nederlands ' samen' betekent. Nog wel even gezocht naar die disco maar ik kom niet verder dan een winkel in huishoudelijke artikelen op dat eiland.
En ik zie nergens foto's wat ik wel jammer vind.
Nou Manon tot de volgende en geniet er van eej. Ook wel (een bietje) werreke wok wor.
Houdoe! -
24 Februari 2015 - 16:29
Sharonne:
Heeeeee Perotje!
Jij met je leuke verhalen altijd! Heerlijk genieten haha.
wat maak je toch allemaal mee he! Kijk je uit voor de wespen?
scoor je een kattenstaartje voor hier? Leuk voor aan je sleutelbos ;)
maak wat moois van jullie project!
Tot snel he! Enjoy xxx -
24 Februari 2015 - 23:29
Marij Godrie:
Hee Perotje.....wat een ervaring en wat een geweldige verhalen, kunde nie wat van die beestjes meebrengen... en een kattestèrt ......veel plezier Manonm het ga je goed ! XX -
25 Februari 2015 - 06:59
Inge Goossens:
He Manon,
Jullie vermaken je daar prima zo te lezen. Naast de hulp die jullie daar bieden ook nog eens zoveel mooie dingen beleven in dat land. Wat zullen jullie met een boek vol herinneringen terugkomen! liefs Inge
-
25 Februari 2015 - 12:56
JB:
Hoi Manon:
Wat een harstikke leuk verhaal weer, je verhalen hebben ook een lekkere (raambergse) humor.
Jullie beleven ook een goede verhouding met avontuur, genieten, uitgaan en af en toe ook nog stage.
Wil je die Indo's nog wel wijs maken dat het voortplanten van die katten toch echt met die andere staart gebeurt. Succes met het project en vooral genieten eeeij. ( twijfel ik ook niet aan)
Ow jot. -
26 Februari 2015 - 16:23
De Struskes:
Hallo Manon,
Wat een leuke verhalen om te lezen! En je te volgen.
Ik (Marloes) sluit me ook bij jouw aan als "perotje", de beestjes zijn er ook zo snel!! ALs je ze ziet zijn ze al bijna weg! En dan vertellen ze dat ze zo nuttig zijn!'t zal best wel waar zijn maar toch zag ik ze ook liever niet op mijn kamers.
Nog een tip Manon, probeer ook een lijkverbranding mee te maken! Heel in drukwekkend!! Ook dan zie je het verschil tussen arm en rijk.
Wij zijn 28 jaar geleden in bali geweest en hebben dit op bali meegemaakt. Ik weet dus niet of dit de gewoonte op Lombok is?
Nog een hele fijne periode en wacht op je volgende verslag!
Vele groetjes van de Struskes -
27 Februari 2015 - 10:40
Laura Sprenkels:
Leuk om je zo te kunnen volgen manon! Wat heb jij een geweldige tijd daar! Die beestjes gaan vast wennen op den duur ;) Die vallen natuurlijk in het niet bij het lekkere eten, de mooie stranden, het relaxte leventje en alles wat je daar mee maakt! Geniet er van! Liefs laura -
27 Februari 2015 - 17:43
Lia:
Hoi Manon
Wat een mooie belevenissen. Geniet ervan. Ik blijf je volgens.
Gr Lia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
